Wykorzystywanie potęgi run - dla zdrowia, miłości i fortuny

Autor: Irena Kłosowska

Wydawnictwo: Studio Astropsychologii

Data wydania: 2014

Liczba stron: 264

Gatunek: zdrowie

Oprawa: Miękka

Cena: 29,20 zł

Moja ocena: 6/6

Czytając książkę "Wykorzystywanie potęgi run" zauważyłam, że wiedza którą posiadam na temat run jest prawidłowa i możliwa do rozszerzenia. Dzieło pozwoliło spojrzeć na tą tematykę współcześnie przez wyryte symbole zwane Inskrypcjami, a także w postaci kart. Trzeba pamiętać pracując z runami, musimy dokładnie i prawidłowo je odczytywać oraz interpretować. Najważniejsze są podstawy wiedzy, które możemy uzyskać czytając ową książkę.

Oglądając książkę upewniamy się w teorii, że dużo już wiemy o runach. Wszystko trzeba sobie dokładnie poukładać. Znajdziemy w niej wiedzę o znakach runicznych, dotyczące kategorii życia, charakterystykę osobowości, każda runa ma przypisane wobec siebie afirmacje. Dzieło jest podzielone na trzy działy.

Pierwszy dział przestawia nam nazewnictwo, symbolikę, mit, zdrowie, amulety i talizmany, co oznaczają runy proste i odwrócone, cechy osobowości, które runy się podoba lub nie. Runy w książce są omawiana na podstawie różnych talii runicznych, np. Dariusza Cecudy i Roberta Lichodziejewskiego. Talia jaka jest wykorzystana do przedstawienia obrazowania runy Roberta Lichodziejewskiego. Autor wykazał się swoją wiedzą i wymowa kart staje się bardziej dla nas zrozumiała. Osobiście wykorzystałam również swoją wiedzę i materiały jakie posiadam, chciałam dokładniej niż autorzy przedstawić Wam tematykę run i każdą oddzielnie opisać.

Znaczenie słowa „runy”

Runy to pismo starogermańskie z okresu III i IV w. który składa się ze symboli stworzonych z liter greckich, łacińskich i liter oryginalnych (składających się z kropek i kresek), znajduje się najczęściej na kamieniach na obszarze Niemiec i Skandynawii, zabytki pisma – karelskie i fińskie ludowe pieśni epickie.

Runy to pierwotne pismo północnoeuropejskie, stosowane przez plemiona północnogermańskie, skandynawskie. Pismo runiczne wykorzystywane także do celów magicznych oraz do wróżbiarstwa. Najstarsze zapisy runiczne wywodzą się z okresu III w. n. e. Na podstawie mitologii skandynawskiej runy zostały powierzone ludziom przez boga Odyn. W zbiorze Eddzie, który został odnajdziemy magiczne przeznaczenie run we wczesnym Średniowieczu. Poszukiwania archeologów i historyków w rozpoczęły się od XIX w. Skutkiem tego było m.in. odżycie układu runicznego. Przede wszystkim w regionach Skandynawskich, w Wielkiej Brytanii i w Niemczech wyrocznia runiczna zyskała uznanie, rola porównywalne chińska I Ching.

Runy to pierwotne pismo północnoeuropejskie, stosowane przez plemiona germańskie. Najstarsze zapisy wywodzą się z czasów III i IV w. z obszarów Skandynawii. Do dwóch najważniejszych pism zaliczamy: futharku starszy obowiązywał w okresie do ok. VII w. oraz futharku młodszy obowiązywał w okresie VII - IX w.

Runy jest to alfabet (pismo) stworzone z kursywy greckiej, stosowane były przypuszczalnie na obszarach wschodnich gotów w okresie III w. n.e. , również na terenach Niemczech do VII w., w Anglii do okresu X w. i Skandynawii do XIV w. Występują tutaj również fińskie pieśni, epopeje ludowe oraz skandynawskie poematy. W języku niemieckim i języku angielskim „rune” znaczy pismo. W języku fińskim „runo” oznacza wiersz, pieśń. W języku skandynawskim i języku staro skandynawskim „run” to sekret i tajemnica.

Runy to jest pismo starogermańskie, które złożone jest z symboli, stworzonych z alfabetu greckiego, łacińskiego oraz liter oryginalnych (składających się z kropek i kresek). Karelskie i fińskie pieśni epiczne.

Runy jest to pierwotne pismo północno i zachodniogermańskie. Pierwotne zapisy datuje się na okres III w. Znajdowały się one w Danii, Norwegii, południowej Szwecji i na Gotlandii. Dwa najważniejsze alfabety runiczne to: futharku starszy składający się z 24 liter obowiązywał w okresie do ok. VII w. Nazwa wychodzi się od pierwszych sześciu liter tego alfabetu, czyli f-u-th-a-r-k oraz futharku młodszy składający się z 16 liter. Obowiązywał w okresie VIII – XIII w.

Rys historyczny pisma runicznego 

Wiadomości ogólne

Przypuszcza się, że plemiona germańskie były one analfabetami, aż do czasu chrystianizacji. W tym momencie kościół chrześcijański dostarczył im możliwość nauki. Właśnie dzięki temu nauczyli się oni pisać i czytać. Do końca to nie jest prawda, ponieważ wybrane plemiona germańskie posługiwały się swoim pismem, które składało się z określonych symboli zwanymi dalej runami. Symbole te stworzyły alfabet runiczny. Pismo posiadało nazwę pismo runiczne.

Ludy Germańskie miały możliwość poznania pierwotnej formy czytania i pisania, czyli ryte litery. Ryte były one w okresie początkowym na drewnie. Był to sposób komunikacji tani, prosty i wygodny. Przeważnie każdy German posiadał przy sobie nóż. Fragment, element drewna z dwoma lub kilkoma płaskimi warstwami zazwyczaj można znaleźć wszędzie. Właśnie na tym ludy germańskie dłutowali treści wiadomości, aby przekazać to innym osobom. Jest to łatwiejszy sposób komunikacji niż obdzieranie ze skóry owcy lub krowy, preparowanie lub rozciąganie skóry, cięcie jej na części, dłutowanie pióra ptasiego, wytwarzanie atramentu z soli metalu i galasów albo sadzy z pomieszanej z gumą, a następnie pisanie tekstu.

Niestety nie wiadomo czy początkowe zastosowanie run to wyłącznie cel magiczny, czy również była to forma porozumiewania się. Nie udało się ustalić czy początkowo ryto runy jedynie na drewnie czy malowano lub ryto na glinie i metalu.

Treść wiadomości napisanej w języku runicznym musi posiadać ograniczoną długość. Dlaczego? Ponieważ istniałby problem z magazynowaniem i katalogowaniem tego wszystkiego. Do zapisywania prostych i krótkich wiadomości, treści ten sposób jest dobry, odpowiedni. Jak ktoś popełnił jakiś błąd, np. w kopiowaniu, można było to w łatwy sposób poprawić przez wyrycie nowych symboli na innej powierzchni. Zużyte drewno, które swoją właściwość – wiadomości już nie posiadało można było zastosować jako podpałka.

Symbole runiczne to pierwotne pismo ludów północnoeuropejskich. Kiedyś jedynie kapłani umieli pisać. Forma ich pisma była tajemnicą. W teraźniejszych czasach runy wykorzystywane są tylko i wyłącznie do wróżenia. Tabliczki runiczne zawierają, np. spisy inwentarza, imiona znanych osób a także znane modlitwy.

Antyczne ludy germańskie przypisywali magiczne moce zapisie runicznym, które były ryte na broni, klejnotach, kamieniach, nagrobkach, etc.

Nazwa

Wszystkie runy posiadają swoją nazwę. Właśnie te określenia zapisane są w pierwotnych rękopisach anglosaskich.
W języku staro nordyckim i anglosaskim – „run” , w języku wczesno islandzkim – „runar”, w języku gotyckim – „ru-i” oznacza to: tajemnicę, tajność i sekret. W języku  starowysokoniemieckim – „runen”, w języku nowożytnym niemieckim – „ raunen” oznacza szeptać. W języku staro angielskim – „writen” znaczy wpisać, wyryć. W języku staro nordyckim „rada” znaczy tłumaczyć.
Określenie runa wywodzi się od formy zastosowania pisma. Zapisy runiczne były ryte najczęściej w drewnie lub kamieniu. Były im przypisywane magiczne właściwości.

Pochodzenie

Zapisy runiczne to narodowe pismo Teutonów. Szczególności narodów północnogermańskich, które mogą powodować wiele trudności. Do tej pory nie zostało stwierdzone jaką metodą i w jakim czasie odkryto runy. Ta sprawa jest kwestią gorących rozmów pomiędzy uczonymi i laików.
Hipoteza Urrunen jest to zapowiedź zapisów runicznych, przypuszczalnego pierwotnego germańsko-nordyckiego pisma alfabetycznego. Jest to przodek run a również alfabetów śródziemnomorskich, razem z  fenickim. Ma on korzenie rasowe i polityczne – nie trzeba tego podchodzić poważnie. Nie można jednakże wykluczyć prawdopodobieństwa, że pierwotna ludność germańska oraz inne prymitywne plemiona, które mogły czasami stosować różnych znaków na potrzeby wróżb magicznych lub dla celów religijnych.

Znaki te nie były uznawana jako rzeczywiste pismo, możemy uznać spowodowały one wpływ czysto zewnętrzny na wzór alfabetu runicznego. Wygląd run to cierniste, wydłużone i kanciaste kształty. Nie kiedy można pomyśleć, ze pochodzą one z okresu VII lub VI wieku p.n.e., również charakter pisma dawnych napisów runicznych. Wg. Issaka Taylora alfabet grecki to pierwowzór run. W takiej formie stosowany był w okresie VI w. p.n.e. na obszarach kolonii greckiej nad Morzem Czarnym. Taylor głosił także, odkrywcy alfabetu runicznego to Goci który żył w tym czasie na terenie południowej Rosji. Trudno jest przyjąć to stwierdzenie za prawdziwą. Ponieważ jest za duża różnica między okresem czasu podawanego przez Taylora a pierwotnymi zapisami. Nic nie oznacza, ze runy mogły istnieć p.n.e. To jest jeden z najważniejszych powodów, które świadczą o tym daną hipotezę powinno się odrzucić. Która twierdzi, że zapisy runiczne zostały odkryte w obszarach Morza Czarnego. W tej teorii uznano, że pochodzi to z jakiegoś źródła azjanickiego a nie z alfabetu greckiego. Poniektórzy znawcy run zauważają przodka run w greckim alfabecie kursywnym z okresu końcowych wieków p.n.e., jednakże przypuszczają rolę w tym mieli także Celtowie. Niestety nie ma żadnych dowodów na to stwierdzenie tylko hipotezy. Najwięcej uczonych uznaje, że początków run można dopatrywać się w alfabecie łacińskim.

Rozwój pisma runicznego a jego odmiany

Występują trzy główne odmiany pisma runicznego oraz kilka pododmian. Możemy wyróżnić:

• Runy wczesnogermańskie, ogólnogermańskie, antyczne pismo nordyckie 
• Runy słowiańskie;
• Runy anglosaskie, anglikańskie.

Występowanie znaków runicznych

Wiadomości ogólne 

Pismo runiczne możemy znaleźć na całej Ziemi. Początki alfabetu runicznego sięgają VIII – XI wieku kiedy dochodziło do wędrówki wikingów. Właśnie dzięki tym jednostkom pismo runiczne może zauważyć m.in. Północnej Afryce, Rosji a nawet Nowej Fundlandii. Ludy po kilku dniach podróży dotarły, a dokładnie dopłynęli na tereny Północnej Ameryki. Trzeba pamiętać, że działo się to wiele lat przed odkryciem tych obszarów przez Kolumba. Działo się to pod koniec wieku X. Doskonale wiemy wikingowie to żeglarze, wojownicy, kupcy(którzy potrafili wymienić wszystko za solone ryby, focze skóry i kły morsów). Można powiedzieć, że są to ludy którzy interesowali się nowo odkrytymi obszarami. Tworzyli z każdego terenu mapy, wszystkie rośliny lecznicze musiały być przez nich zbadane, zebrane. Najważniejsze jednak jest to, że na każdym obszarze, terenie na których się znaleźli pozostali po sobie znaki runiczne. Celem tego było pomoc innym osobą w czasie wędrówki w odnalezieniu się na danym obszarze. Jawne zapisy runiczne określały imiona bogów i bohaterów. Można było tam również wyczytać zdobyte łupy, ważne wydarzenia, a także wskazywały granice. Również umieszczali tajne napisy, które miały tylko cel magiczny. 

Rękopisy runiczne

Nie istnieje możliwość odnalezienia informacji, że w literaturze miały zastosowanie runy. Można powiedzieć niektóre osoby twierdzą, że zapisy runiczne występują w dokumentach świeckich wszelakiego rodzaju. Przykładem będzie tutaj: postanowienia prawne, umowy, genealogie, poematy, etc. Zachowało się aktualnie mała ilość rękopisów runicznych. Najistotniejsze z nich to: staro duński Codex Runicus powstał w wieku XVIII w. jest napisany właśnie w języku runicznym (ma charakter prawny); Fasti Danici wydany był w roku 1348; Codex Leidensis z Lejdy powstał na obszarze Holandii; Codex Sangallensis powstał w roku 878 na obszarze St. Gallen; Codex Salisbur-gensis wydany był w roku 140 na terenie Wiednia. Można było zapoznać się z modlitewnikiem napisanym w języku runicznym (który się zachował). Właśnie on był powstał dla istoty świeckiej, która nie posiadała umiejętności zrozumienia języka łacińskiego.

Inskrypcje runiczne

Najwcześniejsze inskrypcje 

Najstarsze zapiski o istnieniu run określa się na II wiek n.e. Inskrypcje runiczne które zostały odkryte posiadają datę XI lub początek wieku XII (jest ich najwięcej). Z czasów młodszych zostało odnalezionych jednakże tylko 25, oraz kilka brakteatami(monety, które są wyprodukowane z drobnej blachy).

Uczone osoby twierdzą, że istnieją inskrypcje z wcześniejszego okresu chodzi tutaj o zabytki runiczne z terenów Trondheim, która powstała w I wieku. Jak dobrze się przyjrzymy to zauważymy, że to dzieło prawdopodobnie powstało w późniejszym czasie. Weźmy do ręki hełm z terenów Negau, który ma na frazowe napis w języku runicznych i pochodzi z II wieku p.n.e. Dzieje pisma wywodzą się z okresu Starożytnego Rzymy. Jednakże inskrypcja która została przechowana do dnia dzisiejszego występuje z okresu średniowiecza.

Inskrypcja została wycięta lub ryta w kamieniu, metalu lub drewnie. Stworzyli je wykształceni rzemieślnicy. Jednakże możemy zobaczymy inskrypcje, które będą służyć nam w celach magicznych lub posiadać wezwania do bogów pogańskich. Inskrypcje mają zastosowanie upamiętniające. Stosować runy można także do tworzenia listów, wróżenia, rycia na różnego rodzaju zbrojach, ozdobach i tworząc na nich imiona artystów lub właścicieli.

Teraz przyszedł czas, aby wziąć do ręki kalendarz runiczny, który jest zapisany runiczne oraz zaliczany jest do inskrypcji runicznych. Pochodzi on z obszaru Norwegii, gdzie został nazwany Primstaves. Rimstocks został wydany na terenach Duńskich. Właśnie te kalendarze posiadały symbol wiecznych kalendarzy. W rejonach Skandynawii wskazane kalendarze występowały i były stosowane XX wieku.

Jak otworzymy kalendarz na wybranej stronie to zobaczymy, że dni roku są zapisane literami runicznymi. Przełożymy kilka stron dalej to zobaczymy, że święta i ważne dni w określonej porze roku występują pod określonymi znakami symbolicznymi. Przykładem może być symbol ruszt, który przedstawia nam 10 sierpnia czyli święto św. Wawrzyńca. Naszym oczom ujawnia się również w odpowiednich fragmentach kalendarza cyfra 19, czyli „złota liczba” – która będzie nam wskazywać na pełnie księżyca. Ten kalendarz wywodzi się z okresu pogańskiego, najstarsze dzieła pochodzą z średniowiecza.

Inskrypcje ze Szwecji 

Na obszarze Szwecji pismo runiczne znajduje się przy drogach, przy rzekach, na polach, na głazach które pokrywają się mchem. Aktualnie zachowało się na tych terenach ok. 4000 inskrypcji runicznych. Najwięcej właśnie pochodzi z obszaru Szwecji. Niektóre zostały odkryte na terenie Upplandu, ok. 250 na ziemiach wyspy Gotlandii. Istnieje zabytek runiczny z Rok w Ostergótland została stworzona ok. 900 r. Można powiedzieć, że ta ostatnia inskrypcja runiczna jest długa, interesująca. Najciekawsze w tym wszystkim jest to, że zawiera aż 4 rodzaje pisma runicznego.

Inskrypcje z Danii oraz z Szlezwiku 

Aktualnie zachowało się na tych terenach 50 inskrypcji runicznych. Można zauważyć tutaj również 40 brakteatów z okresu III do VI w. Po pewnym czasie znajdujemy informacje o 200 inskrypcjach kamiennych, które zostały stworzone w IX do XI w. Pewnej chwili naszym oczom ukazała się sprzączka, która pochodzi z Vilmose na Fionii tereny Danii południowo-zachodniej, napis na niej jest w języku runicznym, powstał on na nim III wieku. Jest to właśnie najwcześniejszy zabytek runiczny, który został odkryty na tych ziemiach. Inną inskrypcją jest złoty róg z obszaru Gallehus z północnego Szlezwik, powstał w roku 400. Został odkryty i publikowany światu w roku 1734. Można wspomnieć, że 1802 r. został on wykradziony i przetopiony na czyste złoto.

Inskrypcje z Norwegii 

Na obszarze Norwegii znajdujemy informacje o inskrypcjach kamiennych (różnej wielkości). Niektóre inskrypcję są urzeźbione znajdziemy je w świątyniach i muzeach. Nie kiedy można również zaobserwować ruchome obiekty oraz graffiti, które jest zapisane w języku runicznym. Na tych terenach znajdują się ok. 60 inskrypcji, razem z 10 brateatami. Właśnie one pochodzą z wczesnego okresu, z późniejszych wieków jest ich bardzo mało. Najciekawszą i najdłuższa inskrypcją runiczną jest kamień z Tune, z terenów Norwegii południowo-wschodniej z wieku V. Inną inskrypcją będzie kamienna z terenu Einang, która pochodzi z roku 400. Najdłuższym zabytkiem runicznym jest kamień z Eggjum z roku 700. Który zawiera 170 liter runicznych.

Inskrypcje z Anglii 

Na tym terenie odkryto ok. 50 inskrypcji runicznych na kamieniach oraz na krzyżach kamiennych. Najważniejsze z tych wszystkich zbiorów jest krzyż northumbryjski, który zostały stworzone w latach 670 – 680. Inskrypcja która została odkryta w Collingham przedstawia nam śmierć króla Oswiu, który został uśmiercony w roku 650. Do przedmiotów, które uważane są za ruchome zaliczamy m.in. miecz – nóż który posiada nazwę scramascuc, został odkryty na terenach Tamizy w roku 1857. W dzisiejszych czasach można go oglądać w British Museum. Innym znaleziskiem jest kość wieloryba, w której została dostrzeżona szkatułka. Można w niej odnaleźć interesujące dla nas wiadomości paleograficzne, literackie i artystyczne z punktu widzenia. Wykształcone osoby twierdzą, że dzieło powstało ok. 650 roku, a inni zaś, ze w roku 700.
Innymi ważnymi przedmiotami z zabytków runicznych był złoty pierścionek z Greymoor Hill, z terenów Kingmoor. Znaleziono również różne zabytki kamienne, które wywodziły się z obszarów Maeshowe, wydał je J. Farmer.
Najważniejsze jest to, że na inskrypcje kamienną składa się 30 kamieni, które powstały w okresie 1152 – 1153  roku. Na obszarze Man i Irlandii zostały odkryte zabytki runiczne m.in. kamień z obszaru Kirk Michael, który datuje się na rok 1100 i kamień z terenu Greenmount Louth z wieku XII n.e.

Inskrypcje z Polski 

Zabytki runiczne znajdują się także na obszarze Polski, w województwie zachodniopomorskiego. Ludami, które przyczynili się do rozwoju inskrypcji na terenach Polski byli Wikingowie, którzy zajmowali się podróżowaniem po różnych terenach świata, m.in. Polski. Jak wiadomo ich zadaniem było: podbijanie, handlowanie a także prywatność.
Najbardziej znaną inskrypcją na obszarze Polski były brakteaty(monety, które są wyprodukowane z drobnej blachy). Monety pochodzą z wieku V – VI n.e.

Na obszarze Polski można znaleźć również siekierki z miasta Siekakówki: pierścienie z Karlina lub grot włóczni, który został wynaleziony na terenach Rozwadowie nie daleko Stalowej Woli. Inne inskrypcje z naszego obszaru to: kość z napisem w języku runicznym z terenów Kamienia Pomorskiego, deseczka z alfabetu runicznego z ziemi Wolina oraz krążęk z miasta Kałdusa w ziemi Chełmnie. Można na nich wyczytać słowa Kamień Jona.

Innym ludem, który też wędrował po naszych ziemiach byli Goci. Możemy u nas na obszarze odnaleźć kamienne kręgi m.in. na Pojezierzu Kaszubskim w Węsiorach. Jest to zabytek z wieku I – II jest to groby, kurhany wszystko jest ułożone w formie koła dużego kamienia. Właśnie tak ułożone kamienie w kręgi to głazy rytualne. Znajdziemy tam napisy w języku runicznym, które znaczą cykliczność zjawisk, również można tam zaobserwować symbole podróży – grobowce oraz runy zdrowia. Na innych kamieniach zobaczymy głazy, które pełnią znaczenie strażników. Jednakże te wszystkie symbole są bardzo stare, zamazane i bardzo mało widoczne. Przy tym wszystkim można zaobserwować współudział przy zniszczeniach ludzi, dewastację.

Inskrypcje z Islandii

Na obszarze Islandii odkryto starą, bogatą literaturę germańska. Jednakże w niej nie znajdziemy dużo wiadomości w formie inskrypcji runicznej. Najwcześniejsze wynalezione dzieło pochodzi z roku 1200. Na terenie wyspy Kingigtorssuak znaleziono kamienny zabytek runiczny napisany w języku runicznym. Znajduje się on na północ od Grenlandii wokół niego płynie Morze Baffina. 

Inskrypcje z innych krajów 

Zabytki runiczne można zobaczyć na obszarach Europy Północno-Zachodniej, czyli:

• Niemcy – teren zachodni i południowy,
• Austria – mała ilość inskrypcji na tych ziemiach,
• Francja – departament Saone-et-Loire,
• Rosja – wybrzeże Morza Czarnego. Znaleziona tam kamień z ziem Bieriezania, który powstał wieku XI,
• Grecja – lew murowany, powstał ok. roku 1700 n.e. Został on odkryty na terenach Pireusu, przetransportowany na ziemie Wenecji w latach 1687,
• Rumunia – odkryto w latach 1837 złoty pierścień o dużych rozmiarach, który pochodzi z wieku IV został znaleziony na ziemiach Petrossa de Jos. Jak się dobrze jemu przyjrzymy to zauważymy na nim napis w języku runicznym: poświęcony Jowiszowi Gotów. 

Futhark Wczesny

Futhark Starszy

Runy germańskie - jest to alfabet germański. Składa się z 24 znaków, które dzieli się na 3 Aety, które zawierają po 8 znaków.
Futhark – alfabet runiczny. Jego nazwa pochodzi od pierwszy sześciu run, czyli: Fehu, Uruz, Thurisaz, Ansuz, Raido, Kenaz. W czasach prehistorycznych pisano od prawej do lewej strony lub skierowane przeciwnie. Niekiedy zdarzało się, że pisano do góry nogami. Nie było odróżniania wielkiej litery od małej. Tak właśnie pisano na terenach Skandynawii – był to tekst wytłuszczony.

Futhark Starszy / Klasyczny / Germański – najstarszym runicznym alfabetem i na jego podstawie opierają się te nowsze. Używany był powszechnie od II do VIII w. n.e. Wygląd run zaczerpnięty z różnych alfabetów, m.in. łacińskiego (np. runa Isa, Hagalaz), greckiego lub fenickiego.

Najbardziej znana inskrypcja runiczna zawierające 24 znaków odkrytych w 1734 r. niedaleko wioski Gallehus w Tonder w Jutlandii. Inskrypcja została umieszczona na rogu ze złota.

Najdłuższa inskrypcja runiczna znajduje się na Kamieniu z Rok w Ostergotlandii.

Nazwa runy zaczynała się od dźwięku, np. F (dźwięk f) w staroangielskim  jego nazwa to feoh. W języku nordyckim nazwa runy F to fe. Znaczenie runy F to pieniądze i dobrobyt. 

Runa is w języku staro nordyckim oznacza iss i znaczenie tej runy to lód.  Wg. gocka nazwa owej runy to iiz. 

Druga litera to ʌ dźwięk tej runy to u jej nazwa jest ur w obu językach. Znaczenie runy w Anglii to dziki bawół, a w Norwegii to slag, w Islandii drizzle. Jej nazwy wywodzi się z języka germańskiego. Trzecia runa to ϸ - dźwięk to ϸ, Th. W języku staro angielskim jej nazwa to thorn, w nordyckim - ϸurs znaczy gigant, demon, potwór.

Runy	Litera	Znaczenie
Gebo	G	Miłość
Hagalaz	H
Isa	I	Opanowanie
Jera	J	Zapobiegliwość
Eihwaz	Coś pomiędzy |e| \ |i|	Wiara
Sowelo	S	Zaangażowanie
Ingwaz	Ng	cierpliwość
Dagaz	D	Jasny osad
Fehu	F	Hojność
Uruz	U	Wytrzymałość
Thurisaz	Th	Niezłomność
Ansuz	A	Mądrość
Raido	R	Entuzjazm
Kenaz	K	Żarliwość
Wunjo	W	Życzliwość
Nauthiz	N	Unieżność
Pertho	P	Ufność
Algiz	Z	Męstwo
Teiwaz	T	Uczciwość
Berkano	B	Czułość
Ehwaz	E	Współdziałanie
Mannaz	M	Niezawodność
Laguz	L	Odporność
Othala	O	Umiłowanie tradycji
Gebo	G	Miłość
Hagalaz	H	Bezkompromisowość
Wyrd	Y	Los

Nazwy run niekiedy nawiązują do alfabetu łacińskiego, np. R, I, B. Inne litery z tego alfabetu to ʌ (odwrócone V), < (C). Inne runy, np. X – przedstawiają brak podobieństwa do języka łacińskiego, wymowa jest taka sama. 

Znawcy run mówią nam o skojarzeniach niektórych run do alfabetu greckiego, np. B (berkanan) do β (beta) lub ε (sigma).

A-    Ansuz

B-     Berkanan, Berkana  

C-     Thurisaz

D-    Dagaz, Degaz

E-     Ehwas, Eihwaz, Ehwaz

F-      Fehu

G-    Gebo

H-    Hagalaz  

I-       Isa

J-       Jera

K-    Kenaz

L-     Laukaz, Laguz

M-   Mannaz

N-    Naudiz, Naudhiz

O-    Othila, Othala 

P-      Perthro

R-     Raido, Raidho

S-      Sowelo 

T-     Teiwaz, Tiwaz

U-    Uruz

W-   Wunjo

Y-    Iwaz, Eihwaz

Z-     Algiz

Ż- Ingwaz (ng)

      Ó – Uruz

      Ą - Ansuz

      Ć – Thurisaz

     CH – Hagalaz

      Ę - Ehwas, Eihwaz, Ehwaz

      Ł – Laukaz, Laguz

      Ń – Naudhiz, Naudiz

      Ś – Sowelo, Sowilo

      Ź – Algiz

Nazwy  Aett:

a)      Aett Freya → od boga związana z runą Fehu, która rozpoczyna ten Aett;

b)      Aett Hel → od boga związana z runą Hagalaz, która rozpoczyna ten Aett;

c)      Aett Tyra → od boga związana z runą Teiwaz, która rozpoczyna ten Aett.

Skład Aett:

Aett Freya → poświęcony bogu Freyowi 

• Fehu 
• Uruz 
• Thurisaz 
• Ansuz 
• Raido 
• Kenaz 
• Gebo 
• Wunjo

Aett Hel → poświęcony bogini Hel

• Hagalaz 
• Naudhiz 
• Isa 
• Jera 
• Iwaz 
• Perthro 
• Algiz 
•  Sowelo 

  Aett Tyra → poświęcony bogowi Tyrowi

• Teiwaz
• Berkana
• Ehwaz
• Mannaz
• Laukaz
• Ingwaz 
• Degaz
• Othala

Aett Freya

Patronami są bóstwa falliczne, czyli bóstwa falliczne, czyli bóstwa płodności: Frej i Freja. Byli rodzeństwem, które było parą dopóty, dopóki nie zamieszkali w Asgardzie, gdzie takie obyczaje nie były akceptowane i wydali ich za kogoś innego.

Frej i Freja(ród Wanowie), ponadto, prawdopodobnie byli elfami.

• Fehu – ze staro angielskiego ewentualnie feoh, nazwa oznacza „bydło”. Symbolizuje: bogactwo, dobrobyt, złoto, pieniądze, ale także ogień, energię, początek wszystkiego, wzrost i rozwój. W dawnych czasach o majątku i majętności danego rodu, świadczyła liczebność jego trzody, teraz za krowę nic nie kupimy. Więc runiści zaadaptowali symbolikę tej runy do czasów współczesnych runa Fehu umieszczona, np. w portmonetce. Może dać początek naszej fortuny. Fehu – związane także z żywiołem ognia.
• Uruz – tłumaczy się jako „tur” lub „mżawka”. Symbolizuje – zdrowie, witalność, siłę. Również jest ściśle związane z pewnym żywiołem ziemią.
• Thurisaz – nazwa staro angielska – thorn. W Skandynawii runa ta oznaczała pradolbrzyma, natomiast w staro angielskim – cierń. Stąd dwa różne głównie symbole związane z tą runą: - z jednej strony: Thor, jego młot – Mjollnir, gigant – reprezentuje siłę, - z drugiej strony: róża z kolcami, wieża, tarcza, reprezentujące obronę. Thurisaz chroniąc nas przed otoczeniem, chce zmusić nas do rozprawienia się z samym sobą ze swoim mrocznym „ja”.
• Ansuz – tłumaczony jako „jeden Aza”. Azowie – był główny ród bogów nordyckich, którzy władali światem. W związku z tym, że głównym bóstwem z rodu Asów był Odyn, bóg mądrości. Wiążę się z mądrością oraz z mową, boskim natchnieniem i siłą słowa. Jednym z  żywiołów Odyna jest wiatr. W związku z tym runa Ansuz wykorzystywana do okiełznania wiatru lub przez żeglarzy np. do jego „przywołania”. Potwierdzenia tego symbolu można szukać w każdej tradycji magii. Żywioł powietrza zawsze reprezentował mowę, wymianę i handel.
• Raidho – czyli runa podróżników. Tłumaczy się ją jako „podróż”, „jeździectwo” i „koło”. Symbolizuje także rytm, ruch, zmianę. Jeśli np. wybieramy się w jakąś podróż , bez wahania możemy się oddać w opiekę runie Raidho, a na pewno dotrzemy bezpiecznie i komfortowo, do celu. Raido jako runa lecznicza, wspomaga nasze nogi oraz stawy.
• Kenaz – ognista runa. Jej nazwa oznacza pochodzenie. Symbolizuje także lustro. Runa ta pomaga zajrzeć wgłąb samego siebie ujrzeć swoje mocne i słabe strony i uzyskać odpowiedzi na wiele pytań, które nas trapią.
• Gebo – symbolizuje: wymianę, podarunek, prezent jest to symbol ofiary. Czy to dla boga, czy dla innego człowieka. Runa ta uczy nas, że tak długo, jak będziemy dawać siebie innym, tak długo będziemy uzyskiwać coś w zamian. Często spotyka się także próby związania tej runy z miłością zakochanymi.
• Wunjo – tłumaczona: rozkosz, szczęście. Jest to runa tryumfu i pogody ducha. Każdy mały sukces powinniśmy uczcić jakąś małą choćby myślą o runie Wunjo. Jest to runa – lekcja życia. Mówi nam o tym, by cieszyć się z tych małych właśnie rzeczy. 

Aett Hel

Hel (Hal) – nordycka bogini świata zmarłych, utożsamiana z śmiercią.

• Hagalaz – tłumaczony jako „grad”. Symbolizuje: przeobrażenie. Często nazywana runą wiedźm. Także, pomimo zupełnie „białego” charakteru magii runicznej nazywana często runą negatywną. Wyłącznie z racji ogromnej swojej energii. Jest to zdecydowanie runa dla zaawansowanych runistów, umiejących złagodzić jej działania innymi runami. Symbol „kosmicznego jaja” wypełnionego mocą magii oraz wzorem kosmosu – runa ma specjalne znaczenie dla mitologii.
• Nauthiz – symbolizuje przeszkodę, mówi nam „nie tędy droga” reprezentuje też biedę. Ponadto, jest to runa Norn, czyli bogiń przeznaczenia w mitologii nordyckiej bez wątpienia więc można powiedzieć, że runa ta symbolizuje przeznaczenie.
• Isa – symbolizuje lód, zamrożenie. Angielskie słowo „ice” na pewno pochodzi z tego samego źródła. Jest coś skute lodem to jest też w wyniku też uśpione, zatrzymane, odcięte od świata. Symbolizuje również samotność lub samodzielność.
• Jera – runa zieleni. Tłumaczy się ją jako „cykl życiowy” i wiąże się ze zbiorem plonów, płodnością, rokiem, czasem, odrodzeniem.
• Eihwaz – symbolizuje Yggdrasil. Yggdrasil – drzewo życia, na którym rozmieszczone są światy w mitologii nordyckiej. Jest to tzw. „axis mundi” , czyli oś świata.
• Perthro – runa przeznaczenia. Podobnie jak Runa Nauthiz jest często utożsamiona z przeznaczeniem jednak w swym układzie ma raczej symbolizować prawa „wyższej konieczności”. Perthro symbolizuje przeznaczenie codziennie, czyli ważne sprawy. Symbolizuje grę, pasywność, tajemnice, magie. Znak ten nie występuje w Młodszym Futharku. Gotycka litera nazywana była pertra. Pertho pochodzi najprawdopodobniej od wyrazu Perth – które ma obce pochodzenie.
• Algiz – runa ochrony i obrony, zgodnie ze swoim kształtem. Symbolizuje: rogi, łosia (ponieważ runa pochodzi z Skandynawii, gdzie występuje duża ilość łosi lub łosiów).
• Sowelo – symbolizuje: zwycięstwo, Słońce, energie, optymizm. Wykorzystywana w bardzo dużym stopniu przez nazistów. Wyniku działania runologa Guido von Lista na początku XX wieku naziści dostrzegli „germańskość” run i zdecydowali skorzystać z ich pomocy. Cała ideologia nazistowska wykorzystywała bardzo licznie runy do swoich symboli. Naziści wykorzystywali runę podwojoną przez energię. 

Aett Tyra

Patron aettu, Tyr – bóg sprawiedliwości, prawa i wojny.

• Teiwaz(Tiwaz) – poświęcona jest patronowi aettu i symbolizuje wszelkie cnoty (dla dobra grupy). Jest to runa rycerska. Cnoty: honor, odwaga i męstwo. Jest symbolem jest grot strzały, runa jest bardzo silnie związana z pierwiastkiem męstwa.
• Berkana – kobieca runa. Runa patronująca bezpieczeństwo. Jej nazwa oznacza – brzoza. Jej symbolika – kobieta, bezpieczeństwo, czułość jest zapewnia ona swojemu potomstwa. Właściwości lecznicze: dolegliwości kobiece oraz ułatwia poród. Nie wpływa na ciążę.
• Laukaz (Laguz) – runa żywiołu wody. Symbolizuje: woda, spokój, płynność, ciągłość i siła uporu. Jest też symbolem nieśmiałości oraz świadectwem mocy małych czynów.
• Ehwaz – runa partnerstwa. Oznacza „koń”. Symbolizuje: partnerstwo, odpowiada lojalności, zaufaniu i przyjaźni oraz koń (który w epoce Wikingów były dla tych wiernymi towarzyszami wyprawy).
• Mannaz – runa człowieczeństwa. Należy do Futharku Starszego. Runie odpowiada litera: M. Symbolizuje: człowieka, przyjaźń, życzliwość, tolerancję, wieli optymizm, wolną wolę i mądrość. Jest to też runa: równowagi, duchowej harmonii. Jest to runa odwracalna, więc ma dwa znaczenia w rozkładach. Pozycja prosta – przyjaźń. Pozycja odwrócona – konfikt, rozczarowanie. Runa ta wpływa na naderwania wiązadeł, stawów.
• Ingwaz – runa – jajo. Pomaga kobietom w ciąży, dba o rozwijający się płód lub pomaga nieszczęśliwym parom w końcu doznać błogosławieństwa. Runa ta symbolizuje: pokój, nowe życie. Jej kształt przedstawia jajo. Runa poświęcona bogowi Ingowi, któremu przypisuje się opiekę na płodnością. Ing to jeden z przydomków Freya. Symbolizuje: dojrzewanie, wzrost, bezpieczeństwo. Jest to zalążek, nasiono, z którego wykiełkować mogą wielkie czyny i osiągnięcia.
• Dagaz – runa jutrzenki. Oznacza „dzień”(„świt”). Jutrzenka – oznacza zwycięstwo dnia nad nocą i pewna przemiana na lepszą (pozytywna zmiana). Dagaz oznacza jakaś korzystną dla nas transformację. Jej kształt przedstawia – rzecz, motyl. Wyraźna zależność transformacji – motyl. Przeobrażenia – nie tylko fizyczna, ale też, a przede wszystkim – duchowego.
• Othala – symbol rodziny. Runa rodziny i historii. Symbolizuje: wartość. Symbolizuje: miłość do tradycji, do naszych korzeni. W kwestii właściwości leczniczych: zdolność łagodzenia schorzeń genetycznych czy zmniejszania ryzyka ich wystąpienia. Znak Othali występuje np. w Niemczech – jest tam on znakiem właśnie zakazanym, ponieważ był używany przez organizacje studenckie w czasie nazistowskich. 

Runy	Znaczenie
Fehu, Fe lub Feoh	Bydło, własność, bogactwo, pomyślność
Uruz, Ur	Tura, dzikiego byka, żubra
Thurisaz, Durisaz,Thurisar, Thorn lub Thurs	Olbrzyma Thursa, wieża, wrota, cierń
Ansuz, Ansur, Os, Ass	Wyższe bóstw (As), ród bogów, usta
Raido, Raidho, Rad, Ried, Raidu, Rit	Podróż, koło, jazdę wierzchem, głowę konia
Kaunan, Kauna, Kaunaz, Kano, Kenaz	Pochodnię
Gebo, Gyfu, Gifu, Geofu	Dar
Wunjo, Wunio, Wynn, Wenne	Wygrana, zwycięstwo, szczęście, radość, zbawienie
Ingwaz, Ing, Inguz	Imiennie boga Ingusa
Odala, Othila, Odal, Othel, Ethel, Othalam	Majątek, rodowe dziedzictwo, dom, ojczyzna
Dagaz, Daeg	Jasna pora doby, dzień, światło
Hagalaz, Hagal, Haglaz, Haegl	Grad, wiedźmę, ale i imię bogini Hagal
Naudiz, Nauthiz, Naud, Nied, Nyd	Potrzeba, konieczność
Eisaz, Isa, Is, Isaz	Lód
Jeraz, Jera, Jara, Ar, Ger	Rok, urodzaj, żniwa
Iwaz, Eihwaz, Eoh, Yo, Yr	Drzewo Cisu z którego robiono łuki
Perdo, Pertho, Peord, Peorth, Perthu, Perthro	Ukryte, kobiece łono, studnia, także kubek do gry w kości
Algiz, Eolch, Eolhx	Łosia, opieka, ochrona
Sowelo, Sowilo, Sol, Soulu, Sigel	Słońce lub żagiel
Teiwaz, Tir, Tyr, Tiwaz	Wojownik lub imię boga Tyra
Berkanan, Berkana, Beorc, Bjarkan	Brzoza, także pierś matki
Ehwaz, Eoh, Eh	Koń
Mannaz, Mann, Madr, Man	Człowiek, mężczyzna, mąż
Laukaz, Lagu, Laguz	Woda, jezioro, ocean, wszelką wodę płynącą lub człowiek

Był stosowany w Skandynawii do okresu 700 r. n.e., był podobny do formy h z dwoma odgałęzieniami. Używany był również na obszarach południowym na terenie Germanii:

• Futhark z Kylver
• Futhark z Vadstena
• Futhark z Breza
• Futhark z Charnay
• Futhark fryzyjsko-anglosaski

Futhark anglosaski

We Fryzji, a dokładniej w anglosaskiej Anglii doszło do rozwoju tego futharku. Runa h z dwoma odgałęzieniami i, aby runa ng przyjęła odpowiednią wysokość było trzeba rozciąć boki małego czworokąta dodać pionowe odgałęzienie. 

Można zauważyć, ze przy tłumaczeniu run angielskich nie stosujemy wytłuszczenia lecz rozstrzelenia tekstu pisanego w cudzysłowie. Jest to najważniejsza różnica miedzy angielskim a kontynentalnymi zapisami, jednakże stanowiło to dla nas wygodę lub na odwrót. 

Runa zawierała 26 run – 24 pochodziły ze starszego futharku i dodano dwie nowe anglofryzyjskie. Nowe runy zostały odkryte i wynalezione w Anglii. Runa y – numer 27 oznacza literę i. W języku staro angielskim zapisywano dźwięk u jako y i co spowodowało wynalezienie nowej runy o nazwie yr, która oznacza łuk. Runa 28 nazwa to ear oznacza ziemie lub grób. 

Runa 29-31 działy na północy i północnym zachodzie anglosaskiej Anglii. Wymowa spółgłosek to k/c, g a samogłoski i,e,. Angielscy znawcy run rozszerzyli futharku aż do 31 liter.

Składa się z 33 run. Przetrwał chrystianizację, był używany w X wieku.  To zupełnie inny świat. Trzeba zrobić takie rozdzielenie: głównie w Skandynawii, na wyspach brytyjskich od V do XI w. użytku był FUTHARK ANGLOSAKSOŃSKI nazywany także ANGLOFRYZYJSKIM. Futharku służył do zapisu zupełnie osobnych języków. Anglosaksoński powstał na bazie starszego, ale nie dość że przetrwał on chrystianizację to ilość jego znaków została POWIĘKSZONA z 24 do 29 do 33. Runy powstały z bardzo prostej przyczyny ludzie próbując zaadaptować futharku starszy odkryli, że brakuje im znaków odzwierciedlających głoski, których w Skandynawii nie używano.

Runa	Litera	Symbol	Znaczenie
Fehu	F	Bydło	Moc, kontrola, nieopanowania
Uruz	Oo	Żubr, dziki wół	Moc leżąca w pobliżu
Thorn	Th	Cierń / olbrzym	Bierność poprzez umiejętności unikania konfliktu
Aesc	A	Usta, oddech duchowy	Równowaga i ukazywania porządku i ładu
Raidho	R	Koło, wózek, powóz	Skupienie naszej energii
Kenaz	K	Pochodnia, kaganek	Wiedza, zrozumienie, nauka
Gebo	G	Podarunek	Honor i wieź ludzka
Wunjo	W/V	Radość, zabawa	Równowaga rzeczami w chaotycznym świecie
Hagalaz	H	Grad, góra lodowa	Góra lodowa, przeszkoda
Naudhiz	N	Konieczność, potrzeba	Czego potrzebujemy lub poszukujemy
Isa	I	Lód, sople lodu	Sople lodu tworzone z zimą
Jera	J	Żniwa, roczny lub okresowy zbiór plonów	Cykl życia
Eihwaz	Eo	Drzewo Ciso	Magiczna tarcza, wsparcie
Perdhro	P	Kubek do gry kości	Niepewności w życiu, wolność
Elhaz	Zz	Łoś lub ochrona	Obrona, ochrona, opanowanie
Sowulo	S	Słońce	Przejrzyste, klarowne widzenie sprawy
Teiwaz	T	Twórca	Powodzenie naszych działań
Berkana	B	Drzewo brzoza lub brązowa gałąź	Nowe początki, potężność
Ehwaz	E	Koń	Sukces i powodzenie naturalne
Mannaz	M	Człowieczeństwo	Mocy i pomocne aspekty
Laguz	L	Woda / jezioro	Moc wody i posiada płynną naturę
Ingusz	Ng	Płodność	Rozpraszanie naszej energii wokół
Dagaz	D	Dzień	Równowaga między przeciwnościami
Othala	O	Dom / Odla	Majątek i fortuna
Ac	A	Drzewo Dębu	Wielkie potencjał mocy i wielkiej przydatności
Os	O	Usta	Runa Boga – Odyna, porozumienie przez język prawa
Yr	Y	Łuk wykonany z cisu	Doskonałe połączenie umiejętności wiedzy Stosowanej do materii z natury. Jest przydatna, gdy szukamy zagubionych rzeczy.
Ior	Io	Wąż Świata	Podwójne natury, widoczne w ziemsko – wodny obyczajach
Ear	Ea	Brudy ziemi	Grób do którego powrócimy

Futhark Armeński

Sztuczny, został stworzony przez Guido von Lista (1848-1919) ma 18 run.

Pojawia się w publikacjach w 1906 – 1908 roku. Dzięki wszystkim tym ruchom nacjonalistycznym pojawiło się zainteresowanie runami. Dzięki temu powstał ten futharku. Często nazywany FUTHARKIEM ARYJSKIM. 

Runy	Litery	Symbolika	Znaczenie
Fa	F	Pierwotny ogień	Zmienna moc ducha / duch tworzenia
Ur	U	Uzdrowienie, wskrzeszenie	Wskrzeszenie, uzdrowienie, wieczność i ciągłość życia
Dorn	Th	Błyskawica i grzmot	Aktywność, wigor, stawianie sobie zadań
Os	O	Usta	Głos
Rit	R	Rytuał, pierwotne prawo	Porządek i ład w świecie
Ka	K	Drzewo Świata (Yggdrasil)	Moc, tworzenie, zdolność i zręczność
Hagal	H	Grad	Ograniczenie, blokada
Not	N	Konieczność losu	Los, karma
Is	I	Ego	Samoopanowanie, posłuszeństwo
Ar	A	Dowodzenie, kierownictwo	Piękność, sława, pojętność i cierpliwość, szlachetność i dowodzenie
Sig	S	Moc Słońca	Sukces, zwycięstwo
Tyr	T	Odrodzenie słonecznego Boga	Wiedza, zrozumienie duchowe
Bar	B	Narodziny	Narodziny, przyszłość
Laf	L	Orlog (pierwotne prawo)	Życie, woda, prawo pierwotne
Man	M	Człowieczeństwo	Zdrowie, wzrost, ojcostwo i macierzyństwo
Yr	Y	Łuk, tęcza	Moc, śmierć i instynkt
Eh	E	Dwoistość	Miłość, wiara i małżeństwo
Gibor	G	Dar życia	Dawca życia

Futhark Northumbański

Jest to  odmiana Futharku, składa się z 33 run. Powstała na bazie Futharku Anglosaksońskiego, który rozszerzono o 4 runy.

Runy	Litera	Symbole	Znaczenie
Cweoth	Q	Płonienie Ognia	Proces przemiany poprzez ogień
Calc	K	Ofiarowanie Pucharu	Pojedyncza śmierć,  naturalne podsumowanie sprawy
Stan	St	Kamień od ang. Stone	Stan stanowi na przeszkodę naszej drodze. Specjalna runa.
Gar	G	Gungnir – włócznia Odyna	Potężna i przydatna runa, nie należy do Runy.

Futhark Młodszy

W okresie wikingów w czasie VII w. na terenach Skandynawii. Runy tego futharku rozpoczęto upraszczać, adaptować oraz zakończenie rozwoju przed IX w. Dzięki temu otrzymano alfabet z 24 liter na 16 liter. Jednakże niektóre z liter zostały zmienione kształty. Nazwa tego alfabetu to futharku młodszy lub futharku 16 literowy. Od początku istniały dwie główne jego rodzaje: 

• Runy duńskie, inaczej mówiąc runy zwyczajne
• Runy szwedzko-norweskie, zwane również runami krótkogałęzistymi

Jednak ich nazwy geograficzne nic nie moją wspólnego z tymi futharkami. Ponieważ nie były one ograniczone tylko do tych terenów. 

Skrócenie znaków alfabetu owego futharku do 16 run spowodowało wielkie problemy z ich dźwiękami. W niektórych przypadkach określone dwie lub trzy runy mogą być łączone z większą liczbą liter. Znawczy run twierdzą, ze był to powód zaoszczędzenia miejsca lub poprawności układu tekstu. Podwójne spółgłoski możemy zaprezentować jako pojedyncze. Nosowe spółgłoski możemy ominąć takie jak n lub m. Np. zamiast m możemy mówić p lub b; w przypadku n to możemy stosować t,d,k,g. Przykładem tutaj może być słowo kambu(grzebień), gdzie można zauważyć zamiast kambu to kabu. Można dostrzec także, ze nie wszystkie zapisy runiczne zachowują podział wyrazów. Występują od tego wyjątki. Znaki alfabetu też nie zawsze były oddzielane. Symbole futharku młodszego mogły być stosowane nie raz w futharku krótkogałęzistym lub odwrotnie. 

Z tego wszystkiego wynika to, ze mowa runiczna z okresu wikingów nie jest odpowiednio poznana, a alfabet z tych czasów nie został odpowiednio rozwinięty. Jednakże na południu tego regiony stosowano w stopniu zaawansowanym łacinę i grekę i był używany powszechnie, posiadały dobrze rozbudowaną fonetykę i ortografię.  W tych językach powstały wielkie dzieła, ale zabytków zapisanych runicznie jest bardzo mało na tym obszarze. 

Z ok. 350 inskrypcji, które zachowały się do teraźniejszego okresu można zauważać,  że zdolność czytania i pisania w futharku młodszym ukazała się coraz bardziej rozpowszechniona w Kontynencie Skandynawskim. Potwierdzić nam to może wielka ilość kamieni runicznych, czyli ok. 6 tys., nie kiedy możemy zauważyć również z banalnymi inskrypcjami. 

Określa przejścia z futharku starszego do młodszego odbyło się w okresie od ok. 650 do 800 roku. Inskrypcje z tych czasów posiadają runy z futharku starczego i młodszego, np. kamienie: Björketorp – okres ok. 650 r., Stentoften - ok. 650 r. i Rök - ok. 800 r.. 

Futhark młodszy rozpowszechniony w Europie jako pod nazwą alfabet Skandynawów, był używany w handlu i kurtuazyjnych kontaktach.

Napomknienie o piśmie ogamicznym lochlannach można odnaleźć „Piśmie ogamicznym Skandynawów”, które umieszczone jest w Księdzie z Ballymote.

Futhark młodszy poruszony  był również w frankijskiej Fulda można odnaleźć  w dziele autora Walahfrid’a Strabo pod tytułem „Abecedarium Nordmannicum”. Tekst działa runicznego został zniszczony w okresie XIX w. poprzez chemikalia które były stosowane w celu jego zabezpieczenia przed zniszczeniem. W  tym dziele futhark młodszy został zaprezentowany w trzech liniach, został odczytanych przez Derolez’a w  okresie 1965 r. 

W epoce średniowiecza futhark młodszy został rozpowszechniony w Skandynawii. W każdej fonemowi języka staronorweskiego odpowiadał jeden znak runiczny. W runach kropkowanych oznaczało to bezdźwięcznych znaków, który został wprowadzony jako znaki konkretne spółgłoskom dźwięcznym lub bezgłośne dla odmiany dźwięcznych spółgłosek. Kilkanaście nowych run można odnieść dla  określenia samogłosek. Symbole w średniowiecznych skandynawskich runach odkrywają wielką liczbę różnych znaczeń runicznych. Czyli np. s, c i z, były stosowane zamiennie.

Średniowieczne runy stosowano aż do XV w. Inskrypcje norweskie jakie zachowały do dnia dzisiejszego to z okresu średniowiecznego. Jest ich ponad 600 inskrypcji w których stosowano odmianę, która została odkryta w Bergen, wyryte były zazwyczaj na  drewnianych kijach , które nazywano napisami Bryggen. Możemy zauważyć, że te runy miały zastosowanie na =  z alfabetem łacińskim stosowano tak je przez kilka stuleci. Z okresu średniowiecznego można zauważyć inskrypcji runicznych napisane w języku łacińskim.

Nazwa	Litera	Symbolistyka	Znaczenie
Fe/Fa	oo	Bydło lub Pieniądze	Majątek
Ur	u, o, y, w	Rosa, maź	Plony, urodzaj
Thurs	th i dh	Olbrzym	Moc, siła
Oss	o	Boga, usta	Władcza siła słów i pieśni
Raeidh	r	Powóz, koń	Podróż
Kaum	k	Ranę, Wrzód, Boleści	Zmiany powodujące choroby
Hagall	h	Grad	Przemiana sytuacji w prostszą
Naudhr	n	Potrzebę lub zmartwienie	Potrzeba, poddanie żądzy
Is	i	Lód	Starość
Ar	a	Dobry, udany rok	Dobre wyniki
Sol	s	Boginię Słońca	Kontrola duchowa nad czynami
Tyr	t	Skandynawskiego Boga- Tyta	uporządkowanie
Bjarkan	b	Gałązkę Brzozy	Odrodzenie/ciąża, narodzenie
Madhr	m	Człowieczeństwo	Ludzkość, ciągłość rodu
Logr	l	Siłę wody	Oczyszczenie lub obmycie
Yr	r	Łuk wykonany z Cisu	Śmierć

• Runy Duńskie (Zwyczajne)
• Runy Szwedzko-Norweskie (krótkogałęziste) - Zaprojektowano pismo pochyłe – jest to forma uproszczona. Runy te były zaprojektowane do użytku codziennego i były ryte na drewnie. Do dnia dzisiejszego przetrwały tylko pomniki
• Runy Mańskie
• Runy Grenlandzkie - W okresie 1300 r. Grenlandia rozpoczęła stanowić konkretny teren runiczny. Odbiegały one od wzorów skandynawskich. Zaznaczyć tutaj trzeba, że zachowane zapisy runiczne określają nam stopniową odrębność językową. Jednakże odbiegały od wszystkich ważnych korekt alfabetu runicznego które używane były na obszarze Skandynawii oraz Norwegii. Do tej pory odkryto na obszarze grenlandzkim 40 napisów runicznych, m.in. kamienie, drewniane pałeczki i płytki, wrzeciona, przedmioty codziennego użytku (łopata do wsadzania chleba do pieca). Odnaleziono także krzyż nagrobkowy z napisami. 
• Runy Helsingskie - Jest to rodzaj runy szwedzko-norweskiej a jednak zostały uproszczone niektóre litery. Redukowano wszystko tak długo, aż powstało coś w stylu stenografii. Niektórzy znawcy run uznają, że owe runy zostały stworzone na terenach jeziora Melar, a zobaczyć je można najczęściej na kamieniach na terenie Helsingków. Te zapisy są datowane na okres XI w. 

Odmiany kryptograficzne pisma runicznego

• Runy kropkowane - Nie jest nigdzie podane gdzie były one pierwszy raz używane niektórzy znawcy run uznają, że w Danii a inni w Norwegii. Przypuszczalnie rozszerzenie systemów skandynawskich o runy kropkowane lub punktowe było wynikiem wpływów runów anglikańskich. Pierwotnie owe runy miały swój początek ok. 1000 r. Były to znaki o symbolice j lub e, gdzie j wywodziło się z anglosaskiego alfabetu. Być może był to wzór do przerobienia tych symboli na e. Po jakimś czasie pojawiły się również różnorakie znaki spółgłoskowe. Czyli k = g; (kropka oznacza dźwięczność). Ten system zawładnął wszystkimi ziemiami skandynawskimi również wyspę Kingigtorssuak która leży na zachód od Grenlandii. Na terenach Danii rozpoczęto używać te runy w okresie XI i XII w. W Norwegii można było je zauważyć w okresie złączenia duńskiego systemu runicznego z systemem szwedzko-norweskim i wyniku tego powstał kropkowany alfabet runiczny. 
• Runy z gałązkami - Zbudowana jest z pionowego trzonu, od czego wychodzą gałązki lub kreski. Runa ta składa się z 24 symboli, które zostały podzielone na 3 grupy (attir), każdą z tych grup podzielono na 8 symboli. I grupa – f, u, th, a,r, g, w; II grupa – h, n, i, j, ae, p, z, g; III grupa – t, b, e, m, l,ng, d, o. Budowa runy polega na tym, że bierzesz runę i na jednej ze stron zaznaczasz grupę, patrzeć trzeba do której litery należy. Natomiast z drugiej strony zaznaczasz obszar, który zajmuje w określonej grupie. W kamieniu Rök w İstergölandii trzon położony poziomo, kreski wychodzą w górę lub w dół. Skład grup różni się od innych. Pierwsza grupa zawiera litery: t, b, l, m, k.
• Runy namiotowe zbudowane są z dwóch ukośnych kresek w wyglądzie krzyża, od których wychodzą małe kreseczki.  Kamienie z Rök1 w İstergölandii to najdłuższe odkryte inskrypcje runiczne.
• Runy Wróżebne - Wróżby runiczne stworzone są z 25 symboli, czyli inaczej tajemny alfabet, które pozwalają zrozumieć co przyniesie nam los. Zaistniał bardzo dawno temu. Używały go ludy celtyckie, wikingowie, Germanowie  a także król Artur w momencie gdy była potrzebna do odnalezienia dobrej energii lub poradzić się z bogiem. Wówczas czarownicy rzucali na białe płótno kamyczki lub fragmenty kory z namalowanymi znakami. W celach wróżebnych stosuje się starszy futharku germański, który zawiera 24 runy oraz pustą runę, o nazwie runa Odyna lub runa wyrd. Ta dodana runa została umieszczona w tym futharku w latach siedemdziesiątym, została umieszczona przez Ralpha Bluna, który na wzór tradycyjnego alfabetu utworzył swój własny system runiczny, nie był to jednakże futharku, dlatego bo miał swój początek na runie mannaz a zakończenie na runie Odyn. Do celów magicznych pierwszą literą futharku Fehu zostaje przenoszona na koniec alfabetu i z tego powodu nazwa jego jest teraz utharkiem. 

Runy magnetyczne – wymagają od nas wysiłku, a co za tym właśnie idzie również wykorzystania zasobów energetycznych. Runy energetyczne – runy, które dodają nam siły i energii.

Runy Magnetyczne:

• Fehu
• Gebo
• Wunjo
• Isa
• Jera
• Iwaz
• Algiz
• Sowelo
• Teiwaz
• Mannaz
• Laukaz
• Ingwaz

Runy Energetyczne:

• Uruz
• Thurisaz
• Ansuz
• Raido
• Kenaz
• Naudhiz
• Pertho
• Hagalaz
• Berkanan
• Ehwaz
• Othila
• Degaz

Zastosowanie:

a)      Wróżbiarstwo;

b)      Runy i magia są silnie związane z energią i jej krążeniem;

c)      Każda runa podczas rytuału inicjacyjnego należy natchnąć oraz napełnić energią. Wiadomo, że łatwiej nam będzie na pewno napełnić runy energetyczne niż magnetyczne(które wymagają od nas wiele wysiłku). We wróżbiarstwie na pewno też trudniej się z nimi będzie pracować;

d)      W rozkładach kart runicznych;

e)     Amulety wykonujemy w różnych celach, np. cele energetyczne – które będą mogły nam dawać energie życiową;

f)       Zaklęcia.

Pozycje odwróconą mogą uzyskać piętnaście run. Tutaj trzeba zaznaczyć, ze to będą runy które po odwróceniu będą wyglądać tak samo: gebo, hagal, naudiz, isa, jera, iwaz, sowelo, ingwaz i dagaz. Równocześnie owe runy oznaczają dziewięć światów runicznego wszechświata, przez nie przechodzi drzewo Yggdrasill. Pozostałe dziewięć run nazywamy runami nieodwracalnymi. Runa odwracalna – to taka która po obrocie 180 stopni wygląda inaczej. Również zmienia się jej znaczenie.

Nazwa Runy	Litera	Symbolistyka	Znaczenie prosta pozycja	Znaczenie odwrócona pozycja
Gebo	G	Dar, partnerstwo, ślub lub rozłąka	Miłość i współczucie , rozstanie
Hagalaz	h	Grad, rozłam, zakłócenie, zniszczenie, siła nieczysta	Konieczność zmian
Isa	I	Zastój, izolacja, rezygnacja, senność, cisza	Stałość, spokój, samoopanowanie
Jera	J	Obfitość, urodzaj, nagroda, sukces	Nagrodę, nie spoczywanie na laurach
Eihwaz	Ei	Mądrość, wytrwałość, samodyscyplina, długowieczność	Współdziałanie, konflikt między partnerami
Sowelo	S	Słońce, optymizm, pożądanie, sukces	Dostatek i spełnienie przestrzega przed uleganiem namowom
Ingwaz	NG	Inicjatywa, płodność, odpoczynek, wahanie się,	Odpoczynek, Miłość
Dagaz	D	Nadzieja, wznoszenie się, miła niespodzianka, powodzenie, lek	Korzystaniu z okazji, Bo fortuna może być hojna, Ostrzega również przed pesymizmem
Fehu	F	Dobrobyt, pieniądze, własność, sława, samorealizacja	Sukces materialny	Strata materialna
Uruz	U	Zdrowie, witalność, popęd, wolność	Zdrowie i siła	Spadek Energii życiowej, Osłabienie
Thurisaz	C	Moc, inspiracja, erotyka, wytrwałość, burza	Wytrwałość	Przecenienie, poniesienie emocjom
Ansuz	A	Bóg/Bogowie, słowo, mądrość, myśl twórcza	Natchnienie, wena, twórczość	Ostrzega przed rzucaniem słów ,,na wiatr”
Raido	r	Ruch, podróż, droga do celu, rozwój	Pora wyjechać na wakacje, do krewnych lub przyjaciół	Nieszczęście w podróży
Kenaz	k	Ogień, rozmach, namiętność, entuzjazm, ognisko domowe	Sukces, samorealizacja	Rozczarowanie, gniew, rozstanie
Wunjo	W	Młodość, radość, szczęście, sukces, także przygnębienie	Sukcesy w pracy, nauce, i w miłości	Pech
Nauthiz	N	Cierpliwość, życzliwość, ograniczenie, straty	Wytrzymałość, cierpliwość	Zawód, odsuniecie od innych
Pertho	P	Tajemnica, pasywność, nadwrażliwość, magia, oskarżenia	Rozwój duchowy, pogłębianie przyjaźni	Żądza uciech, nałóg
Algiz	Z	Moc uzdrawiania, szlachetność, humanitaryzm, poświęcenie, dobre zdrowie	Instynkt, bezpieczeństwo	Zmartwienia, osamotnienie
Teiwaz	T	Sprawiedliwość, męstwo, wierność, nowe otoczenie, zamęt	Zdecydowanie, sprawiedliwość	Ostrzeżenie przed łamaniem prawa i niewiernością
Berkano	B	Macierzyństwo, własny dom, urodzaj, problemy z dziećmi	Uzdrowienie, zmiany w pracy	Kłopoty w domu
Ehwaz	E	Mężczyzna, partnerstwo, współpraca, podróż, skryte działanie	Współdziałanie	Konflikt między partnerami
Mannaz	M	Człowiek, przyjaźń, życzliwość, tolerancja, egoizm	Przyjaźń	Konflikt, rozczarowanie
Laguz	L	Wtajemniczenie, podróż, życzliwa kobieta, uczucia, zazdrość	Miłość, ochrona przed wypadkami	Strach, zazdrość
Othala	O	Dziedzictwo, dobrobyt, rodzina, tradycja, strata	Ochrania dom i zasoby materialne	Ostrzega przed konfliktami w rodzinie i kradzieżami
	Nieodwracalne
	Odwracalne

Amulety

Często też tworzymy amulety z własnym imieniem. Każda runa powinna zachować swoją indywidualność. Powinna być widoczna. Ale powinno to też być w miarę harmonijne.

Bindruny – kombinacje runiczne w wyniku których runy łączą się w jeden symbol.

Wg. mitologii nordyckiej dziewięć światów możemy połączyć z Yggdrasil. Świty to: Asgard, Alfheim, Vanaheim, Niflheim, Midgard, Muspelheim, Jotunheim i Nidavellir zwany inaczej Hel. 

Midgard, Utgard i Wanheim wg. legendy są to trzy światy na ziemi, w którym żyją: ludzie, olbrzymy i panowie. Asgard, Muspellheim i Alfaihem to są trzy wyższe, niewidzialne światy, gdzie mieszkają Asowie. Następne światy to Swartalfaheim, Niflheim i Hel uznane jako dolne i określone jako królestwo Elfów ciemności i królestwo chłodu. W którym mieszkają lodowe olbrzymy. Także uznawane jako królestwo umarłych w którym rządzi królowa Hel. Ostatni z światów wzoruje się na drzewie Yggdrasil. Jest to bardzo duże drzewo zwane cis lub jesioł – które jest osią i centrum świata, co symbolizuje wszechświat. W gałęziach Yggdrasil mieszkają dziwne istoty: koza Heidrun, która  dale miód a nie mleko – jak wiadomo jest to pożywienie dla bogów; jeleń Eiktyrnir z jego poroża wytryskuje strużka wody – która zasila wszystkie rzeki świata; orzeł i wiewiórka – która lata nieustannie między nim a wierzchołkiem drzewa oraz Nidhogg – wąż – smok jest on bardzo nie dobry i dokuczliwy dla drzewa Yggdrasil ponieważ powoduje niszczenie jego korzeni. 

Jest to duże drzewo, które jest uzupełnione całym światem, daje schronienie wszystkim zmarłym i bogom i ma cztery korzenie. Pierwszy z nich jest przez cały czas podgryzany przez węża – smoka, jednakże za każdym razem się odnawia ponieważ posiada niewyczerpany cudny sok.  Drugi korzeń za to kieruje się w stronę mgieł dalekiej północy i gubi w Jotundheimie, czyli kraina olbrzymów. Trzeci za ten sięga aż do królestwa Mimira, jak wiadomo była to pierwsza istota, po jego śmierci panował w tym mrocznym świecie. Na czwartym korzeniu przesiadywały Normy – które zawdzięczały swoją obecność przy każdych narodzinach i śmierci ludzi, nie wpływają na ich wolną wolę. Z każdego z tych trzech pierwszych korzeni wypływa źródło. 

Historia ludów germańskich

Wikingowie to inaczej germanowie północni. Których można wyróżnić na kilka sposobów:

• Szwedów – mieszkali na obszarze Półwyspu Skandynawskiego, (pomiędzy jeziorami Vaner i Malar) – na wschodzie,
• Duńczyków – zajmowali Półwysep Jutlandzki,
• Norwegów – mieszkali na terenach Półwyspu Skandynawskiego – na zachodzie.

Podboje Normanów: 

Normanowie to wybitni żeglarze, którzy dobrze znali się z morzem. Budowa statku to 21 m – długości i 5 m – szerokości. Poruszali go wiosłami lub przy pomocy żagli i potrafili osiągać prędkość nawet do 10 węzłów. Statki obsługujące przez wikingów nie posiadały możliwości zanudzenia, wyniku tego miały możliwość dotarcia bardzo daleko w górę rzeki, mogła zaistnieć sytuacja statek był przyciągany po lądzie na inne dorzecze. 

Wielkie ataki wikingów na tereny Europy Zachodniej miały miejsce w okresie drugiej połowy VIII w. i kierowali swoje ataki na obszar Anglii, Szkocji i Irlandii, a następnie na teren Francji – północny. Celem ich wycieczek w okresie początkowym było tylko łupieżczy. Skutkowało to ataki na najważniejsze ośrodki polityczne, gospodarcze lub kościelne. W okresie 845 roku pewien człowiek o który nazywał się Karol Łysy rozpoczął płacić okup w zamian za pokój. Później weszło to w życie i tak czyniły inne osoby, władcy. 

W okresie drugiej połowy IX w. Normanowie rozpoczęli zakładać bazy na obszarach które zajmowali, a późniejszym czasie posiadali tam stałe siedziby. W roku 896 zajęli teren ujścia Sekwany – doprowadził ich tam dowódca Rollona. Niestety Rollona nie posiadał swojego lokum i musiał udać się po łaskę do króla Francji – Karola III Prostego. Zgodził przyjąć go za swojego lennika pod warunkiem przyjęcia chrztu w roku 911. Rollando otrzymał hrabstwa – kilka, te obszary w późniejszym czasie posiadały nazwę Normandią. W wieku X i XI Normandia została elementem fundamentalnego królestwa francuskiego, a Normanowie poddali się prędkiej romanizacji. 

W owym czacie Norwegowie zaatakowali Orkady, Herbrydy i jak również Irlandię – wschód. Duńczycy podbili Anglie – wschód. Jednakże władca Wessexu, czyli Alfred Wielki został przymuszony do odstępstwa terenów Danelag -  Duńczykom i było to  w roku 878. W okresie 954 roku Wikingowie zobowiązani wygnani z obszarów Anglii. W okresie X i XI wieku owe tereny podbili Duńczycy i Norwegowie. W roku 1016 władca duński – Kanut II Wielki został władcą Anglii. 

Skandynawowie, dokładnie Norwegia poszukiwali miejsce aby zamieszkać na stałe, swoje podróże skierowali nie wyłącznie na obszary w których znajdują się wyspy angielskie, ale również na Szetlandy, Orkady, Hebrydy, Wyspy Owcze i na teren Islandii, które zajęli w okresie 870 roku.  W roku 1000 Normanowie z obszaru Islandii uznali chrześcijaństwo za swoją religie. Przypuszczalnie owe ludy przylecieli na tereny Ameryki Północnej – wschód, obszar ten nazywano Vinland. 

Waregam interesowało ich przede wszystkim tereny Bałtyku i Europa – wschód. Działali łupiesko i rozpoczęli działalność handlową. Dzięki Newę i Ładogę przedostali się na obszar Nowogrodu Wielkiego – Ruś północna, a następnie dzięki Dniepru i Morzu Czarnego dostali się na obszar Bizancjum lub poprzez Morze Kaspijskie na ziemie Iran i Azji Środkowej. W roku 862 przywódca wikingów Ruryk doprowadził do zagarnięcia obszaru Nowogrodu Wielkiego, a owy syn Oleg – terenów Kijowa. Był to początek połączenia terenów ruskich. Ich potomkowie zarządzali ziemiami Rusi aż do wieku XVI. Ludzie, którzy zamieszkiwali ziemie Szwedzkie przyłączyli się do wymian handlowych pomiędzy Europą, Bizancjum i Arabami.

• Tarot

Tarot Arkana wielkie. Run jest 24 więc tak mniej więcej po jednej na kartę. Powiązanie, np. wróżbiarstwie - zamiast tarota używa się run i wykorzystuje interpretacje zbliżoną do danej karty, gdyż runa jest powiązana z kartą tarota.

Zmartwychwstanie, inaczej Sąd ostateczny - Uruz

• Żywioły

Różnice Ogień a Powietrze – bez powietrza nie było by ognia;

Różnice Ziemia a Woda – woda bez istnienia ziemi by jej nie było.

Księżyc nowiu: Eihwaz, Jera, Iwaz

Księżyc ubywający: Kenaz, Raido, Gebo

Księżyc rosnący: Ehwaz

Energia żeńska – świat bardziej poświadczony emocjonalny

Energia męska – przyjemny i świadomy związany z umysłem

Ziemia – uznawana jako materialna część naszego świata.

• Astrologia

Mamy 12 znaków. Każdy znak występuje w zależności od astrologicznego ułożenia gwiazd. Zmieniają się co najmniej więcej miesiąc. Dalsze rozwiązania stąd się wzięły. Jako, ze  mamy pięknie do run powiązane żywioły to  możemy po powiązać z pewnymi porami roku. Ale powiązanie z astrologią jest już ciężkie i właściwie wyjaśnienie skąd się dokładnie wzięło nie jest łatwe. Bo na pierwszy rzut oka to nie mamy żadnego związku z astrologia.

Każdy znak występuje w zależności od astrologicznego ułożenie gwiazd. Mamy 12 znaków. 

Daty	Znak	Runy	Energia	Pory roku
21.03 – 19.04	Baran	Kenaz	Męska	Wiosna
20.04 – 22.05	Byk	Fehu	Żeńska	Wiosna
22.05 – 20.06	Bliźnięta	Raido	Męska	Wiosna
21.06 – 22.07	Rak	Barkana	Żeńska	Lato
23.07 – 23.08	Lew	Degaz	Męska	Lato
23.09 – 23.10	Waga	Gebo	Żeńska	Lato
24.08 – 22.09	Panna	Jera	Męska	Jesień
23.10 – 21.11	Skorpion	Perthro	Żeńska	Jesień
22.11 – 21.12	Strzelec	Iwaz	Męska	Jesień
22.12 – 19.01	Koziorożec	Othila	Żeńska	Zima
20.01 – 18.02	Wodnik	Mannaz	Męska	Zima
19.02 – 20.03	Ryby	Algiz	Żeńska	Zima

Drugim rozdziale autorka przedstawia nam jak nas działa runa, która będzie nam towarzyszyć od urodzenia aż do śmierci. Można się dowiedzieć runa, która pasuje do nas co ma nam do przekazania, jakie cechy charakteru można odczytać z osobowości, co nie powinniśmy robić i czego wystrzegać. Istotne jest również, że inni też mogą wiele rzeczy nauczyć się od nas. Przed czym chroni nas nasza runa, w jaki sposób nas wspiera. Dzięki niej dowiemy się również co lubimy, do czemu mamy lub możemy mieć skłonności. Runa może wskazać nam idealnego partnera lub partnerkę. Dowiemy się w momencie poznania osobistej runy, co pomaga nam rozwiązywać sytuacje życiowe. 

Runa osobista - dotyczy ona konkretnej osoby mówi o jej przeznaczeniu, losie. Obliczyć ją możemy z Imienia i Nazwiska.

Runa urodzenia - liczymy podobnie jak wibracje urodzenia w numerologii.
a) sumujemy wszystkie cyfry a później redukujemy, żeby doprowadzić do jednej cyfry
b) liczymy ile mamy liczb parzystych i nieparzystych
I. jeżeli jest sytuacja jeżeli mamy więcej liczb nieparzystych niż parzystych to odejmujemy
II. jeżeli jest sytuacja jeżeli mamy więcej liczb parzystych niż nieparzystych to dodajemy
III. jeżeli mamy coś takiego, że jest taka sama ilość licz parzystych i nieparzystych to nic nie robimy
c) sumujemy liczby w dniu i miesiącu
d) suma pkt. a + b + c

Trzeci dział to wykorzystywanie run w skryptach imiennych. Imiennie przekazuje nam dużo wiadomości. Numerolog i wróżbita często stosuje runy imiennej. Imię jak zapiszemy runami, pokaże nam wielką wiedzę o nas. W tym rozdziale autorka wyjaśni nam słowo skrypt, uświadomi nas co możemy się dowiedzieć kiedy się runy powtarzają oraz co dają nam pierwsze, drugie lub trzecie imię - jakie to wyraża cechy, informacje dla nas. Autorka zapisuje runicznie imię, pokazuje podział czasowy liter w imieniu runicznym, a także wylicza cykl życia. Poniżej prezentuje moje imię w zapisie runiczny oraz wyliczeniu mojej runy imiennej. 

Runa imienia - jest to runa naszego imienia istotne jest to, że nie będzie ona nas informować wprost o naszym życiu będzie opiekować się każdym człowiekiem o takim samym imieniu. Istotne jest również fakt, że możemy nosić runę imienia przy sobie. Wtedy mamy pewność będzie działać swoją wszechpotężną opieką. 

Karolina: K = 20;  = 8; R = 21; O = 12; L = 23; I = 14; N= 10; = 8 

20+8+21+12+23+14+10+8 = 116  116| 1+1+6 = 8 Litera A,Ą odpowiada cyfrze 8, jest to runa Ansuz. Więc runa imienia Karolina jest Ansuz. 

Okładka książki prezentuje kartę Kenaz z talii Roberta Lichodziejewskiego. Każda strona jest ozdobiona delikatną, przyjemną szatą graficzną. Dzieło posiada spis treści, odpowiedniej wielkości czcionka, która jest dzięki temu bardzo wyraźna. Papier na której jest wydana jest dobrej jakości.

Za możliwość przeczytania książki

dziękuję