Mowa ptaków to trudny do zrozumienia film, trzeba dobrze się skupić na treści dialogów bohaterów, żeby zrozumieć sens.
Adaptacja budzi w nas wiele emocji, jednakże produkcja została nagrodzona Złotą Rybką. Reżyserem jest Xawery Żuławski, scenariusz napisał jego ojciec Andrzej Żuławski.
Mowa ptaków pokazuje nam spojrzenie na kino jako eksperyment, wrażliwość, temperament i pomysł. Możemy tutaj zobaczyć jak ojciec z synem prowadzą dialog.
Mamy tutaj do czynienia z różnymi emocjami: poczucie humoru, furią, ostrym patrzeniem na współczesny świat.
Mowa ptaków to mowa młodzieży, która jest wykluczona z środowiska. Możemy zobaczyć kilka scen: dręczenie przez swoich uczniów nauczyciel historii; kompozytor chorujący na trend; dziewczyna pracująca jako sprzątaczka w domu bankiera; wydalony z pracy polonista oraz uczennica, która zakochała się w kinie.
Młodzież przedstawiona w filmie to stadionowe bandy. Bronią swoje zachowanie przed światem swoją ironią, kwiatami i cytatami z klasyków.
Nauczyciele to inteligencja, która zostaje degradowana przez pogardę dla swojej wiedzy, chamstwa i głupoty.
Główni bohaterowie to: Lucjan, Marian i Józef. Są to piękne imiona, które nie są popularne współczesnym świecie, są niemodne i niedzisiejsze.
Mowa ptaków to film, który pokazuje życie w czasach komuny. Gdzie możemy zobaczyć wielki chaos. Możemy porównać nie które sceny w filmie do Wojny Polsko-Ruskiej.
Najważniejszym wątkiem jest relacja ojcowsko-synowska. Marian i Gustaw, możemy porównać do relacji Xawerego z Andrzejem.
Do współpracy nad Mową ptaków zaproszono wielu znanych aktorów m.in. Marcin i Rafał Mroczek, Borys Szyc lub Marta Żmuda-Trzebiatowska.
Film warty obejrzenia dla każdej dorosłej osoby. Polecam!
